کــــافــــه حـســـــــابداران

بســــم الـلــــه الـرحــمن الـرحیــــــــــــــــــــمـــ.......... . . .

کــــافــــه حـســـــــابداران

بســــم الـلــــه الـرحــمن الـرحیــــــــــــــــــــمـــ.......... . . .

ارزش واقـعی

در اوزاکای ژاپن، شیرینی‌سرای بسیار مشهوری بود. شهرت او به خاطر شیرینی‌های خوشمزه‌ای بود که می‌پخت.

مشتری‌های بسیار ثروتمندی به این مغازه می‌آمدند، چون قیمت شیرینی‌ها بسیار گران بود. صاحب فروشگاه همیشه در همان عقب مغازه بود و هیچ وقت برای خوش‌آمد مشتری‌ها به این طرف نمی‌آمد. مهم نبود که مشتری چقدر ثروتمند است.

ادامه مطلب ...

ایست بازرسی

امیرعقیلی، سرتیپ دوم ستاد «لشکر 30 عملیاتی گرگان» سر سفره نهار، کنار حاج همت نشست.

بسم الله؛ لقمه اول را که گذاشت توی دهانش، به حاج همت گفت: حاجی پارتی بازی می کنی ها...

حاج همت با تعجب نگاهی کرد، به امیر عقیلی گفت: چطور...!؟

ادامه مطلب ...

راز خوشبختی دوزوج موفق

روزی یک زوج،بیست و پنجمین سالگرد ازداوجشان را جشن گرفتند.
آنها در شهر مشهور شده بودند به خاطر اینکه در طول 25 سال حتی کوچکترین اختلافی با هم نداشتند.
تو این مراسم سردبیرهای روزنامه‌های محلی هم جمع شده بودند تا علت مشهور بودنشان (راز خوشبختیشان) را بفهمند.
سردبیر می‌پرسد: " آقا واقعا باور کردنی نیست؟ یک همچین چیزی چطور ممکن است"؟
...
شوهر روزهای ماه عسل رو به یاد می‌آورد و می‌گوید: "بعد از ازدواج برای ماه عسل به شمیلا رفتیم.
آنجا برای اسب سواری هر دو، دو تا اسب مختلف انتخاب کردیم.
اسبی که من انتخاب کرده بودم خوب بود.
ولی اسب همسرم به نظر یه کم سرکش بود.
سر راهمان آن اسب ناگهان پرید و همسرم را از زین انداخت.
همسرم خودش را جمع و جور کرد و به پشت اسب زد و گفت: "این بار اولت هست".

بعد یک مدت، دوباره همان اتفاق افتاد. این بار همسرم نگاهی با آرامش به اسب کرد و گفت:"این بار دومت هست".

‌و بعد سوار اسب شد و راه افتادیم. وقتی که اسب برای سومین بار همسرم را انداخت؛ همسرم با آرامش تفنگش‌را از کیف در آورد و با آرامش شلیک کرد و آن اسب را کشت.
سر همسرم داد کشیدم و گفتم: "چکار کردی روانی؟ دیوانه شدی؟ حیوان بیچاره را چرا کشتی؟"
همسرم یه نگاهی به من کرد وگفت: "این بار اولت هست.....!

خدا چلچراغی از آسمان آویخته است

گفتند چهل شب حیات خانه ات را آب و جارو کن! شب چهلمین ، خضر خواهد آمد. چهل سال خانه ام را رفتم و روبیدم و خضر نیامد زیرا فراموش کرده بودم حیات خلوت دلم را جارو کنم. گفتند : چله نشینی کن، چهل شب خودت باش و خدا و خلوت. شب چهلمین بر بام آسمان خواهی رفت و من چهل سال از چله بزرگ زمستان تا چله کوچک تابستان را به چله نشستم اما هرگز بلندی را بوی نبردم ، زیرا از یاد برده بودم که خودم را به چهل ستون دنیا زنجیر کرده ام. گفتند : دلت پرنیان بهشتی است. خدا عشق را در آن پیچیده است ، پرنیان دلت را وا کن تا بوی بهشت در زمین پراکنده شود. چنین کردم ! بوی نفرت عالم را گرفت و تازه دانستم بی آنکه با خبر باشم ، شیطان از دلم چهل تکه ای برای خودش دوخته است !

(عرفان نظر آهاری)