او ابزارهای خود را به شکل چشمگیری به نمایش گذاشت.این وسایل شامل خودپرستی٬شهوت٬نفرت٬خشم٬آز٬حسادت٬قدرت طلبی و دیگر شرارت ها بود.ولی در میان آن ها یکی که بسیار کهنه و مستعمل به نظر می رسید٬بهای گرانی داشت و شیطان حاضر نبود آن را ارزان بفروشد.
کسی از او پرسید:این وسیله چیست؟!
شیطان پاسخ داد:این نومیدی و افسردگی است.
آن مرد با حیرت گفت:چرا انقدر گران است؟!
شیطان با همان لبخند مرموزش پاسخ داد:چون این موثرترین وسیله من است.هر گاه سایر ابزارم بی اثر می شوند٬فقط با این وسیله می توانم در قلب انسان ها رخنه کنم و کاری را به انجام برسانم.اگر فقط موفق شوم کسی را به احساس نومیدی٬دلسردی و اندوه وادارم٬می توانم با او هر آنچه می خواهم بکنم... من این وسیله را در مورد تمامی انسان ها به کار برده ام به همین دلیل انقدر کهنه است!
همینطوره !
نا امیدی!!چیز خوبیه!!گاهی لازمه.شاید باعث بشه تکونی به خودت بدی...!!و از وضعی که هستی بیرون بیای..گاهی زیادی امیدوار بودنم توهمه با چشم بسته جلو رفتنه تلاش بی خودی انتطار زیادی از دست دادن فرصت های بهتر گاهی با امید زیادی همه زندگیت رو میبازی.انقدر امیدوار میمونی که یه دفعه چشم باز میکنی میبنی عمرت تموم شد و هنوز به هیچ جا نرسیدی.گاهی هم زیادی ارزو میکنی و واسه خودت از ارزو هات کوه میسازی بعد میشینی امیدوار که بهشون برسی ولی نمیرسی توقعت میره بالا به کم قانع نمیشی بعد سر شکسته میشی و افسرده میشی و ....
به نظر من گاهی نا امید باشی بهتر ه باعث میشه به افسردگی نرسی....
من اما فکر می کنم که همون امیدواری بهتر باشه.هم حدیث از امام علی داریم که ناامیدی بزرگترین گناهه و هم توی قرآن خود خدا گفته که و لا تنطقوا من رحمه الله.من فکر می کنم برای افسرده و سرشکسته نشدن بهتره که تلاشمونو بیشتر کنیم نه این که ناامید بشیم!