کــــافــــه حـســـــــابداران

بســــم الـلــــه الـرحــمن الـرحیــــــــــــــــــــمـــ.......... . . .

کــــافــــه حـســـــــابداران

بســــم الـلــــه الـرحــمن الـرحیــــــــــــــــــــمـــ.......... . . .

زبـ ـانـ سـ ـادهـ

          به سینه میـ ـزندمـ سر، دلیـ که کرده هوایتـ

                                   دلــیـ کــــه کرده هـوایـ کرشمه‌هایـ صدایتـ...

                                                  "دلمـ گرفته برایتـ" زبانـ ساده‌ی عـ ـشـ ـقـ استـــ 

                                                                 سلیسـ و ساده بگویمـ : 

                                         دلـ ــــ ــمـ گـ ـرفـ ـتـ ـه بـ ـرایـ ـتــ !


                                                                                                      حسین منزوی


بــیــــا کـــــه ...

چــگونه پر بزنـــم تا که بال و پر بستـــه ست ؟!  /    چقدر در بزنم ؟‍! هـا ؟! چقـدر ؟! در بسته ست!

از این ستون فرجـــی نیـست تا ستــون دگـــر!   /    که ریشه های درختان به یکدگر بستــــه ست!

تفاوتــــی نـــــــکـنـد باغ با قــفــس! وقــتـــی –   /    دل پرنده شکسته ست و بال و پر بستـه ست!

چــــقـدر چــشـــــم بـچــرخانم و نگـاه کنـــــم؟!   /    در این زمانه که هر چشم دیده ور بسته ست!

اگــــــــــر کــــه  خوانــــــــدم ز تنهایـــــی سـت!   /    که گاه قصد زیــــارت به همسفر بستـــه ست!

پر از عــریضــه شـــده چاه جمکــــــران ؛ حــــالا-  /    به جــــای آب پر از نامـــه‌هـای سربسته ست!

مـیـــان راه نمــی‌مـــاند آنــکــه قــبــلِ ســـــفـــر  /    درست توشه به اندازه ســــفـــر بستــــه ست

به پشت گرمی این قوم دلخوشی کافی ست!   /    که زود وا شد مشتی که تنگ تر بستــه ست!

«عــقب نشینــــی» آرایــــش ســـپــاه نــبـــود!   /    مسیرِ فتــــح به سربازِ بی جـگـــر بسته ست!

زمــــــــان آمـــدنــت روی مـــا حــساب نــکـــن!   /    خودِ خـــــدا به هواخواهی‌ات کمر بسته ست!

بیــــــــا که آمدنت بحث مرگ و زندگــــی است    /    نبود و بودِ دو عالــــم به این خبــر بسته ست!

بیــــــــا که گوشـــــــه چشمی به من بیندازی    /    سعـــادت دو جهــانم به یک نـظـر بسته ست! 

                                                                                                                                   اصغر عظیمی مهر

لطفا این مطلب را نخوانید



پسر بچه ای تند خو در روستایی زندگی میکرد. روزی پدرش جعبه ای میخ به او داد و گفت هربار که عصبانی میشود و کنترلش را از دست میدهد باید یک میخ در حصار بکوبد. روز نخست پسر 37 میخ در حصار کوبید. اما به تدریج تعداد میخ ها در طول روز کم شدند. 
ادامه مطلب ...

بـ ـسـ ـو ختـ حـ ا فـ ـظـ و ...

به حسنـ و خلقـ و وفا کسـ به یار ما نرسد               تو را در اینـ سـخنـ انکــار کــار مــا نرسد

 

اگر چه حــسنـ فـــروشانـ به جـلوه آمده‌اند                کسیـ به حسنـ و ملاحتـ به یار ما نرسد